Zygmunt Ledóchowski

profesor nauk chemicznych, nauczyciel akademicki, żołnierz AK

Urodził się 13 października 1898 r. w Warce w  wielodzietnej rodzinie. Jego rodzicami byli Helena z Wójcickich i Karol Ledóchowski, lekarz praktykujący w Warce. Pierwsze nauki Zygmunt pobierał na kompletach prywatnych prowadzonych przez Marię Ropelewską. Gimnazjum ukończył w Gostyninie w 1918 r. Studia na Uniwersytecie Warszawskim zakończył z tytułem magistra chemii na Wydziale Filozoficznym. W 1932 r. uzyskał tytuł doktora w zakresie chemii i fizyki. Do wybuchu wojny był inspektorem Okręgowej Izby Kontroli. W czasie okupacji działał w konspiracji, prowadził badania nad produkcją środków wybuchowych dla Armii Krajowej. W latach 1945 – 46 pracował w Państwowym Zakładzie Higieny. Równocześnie prowadził wykłady na Wydziale Lekarskim i Stomatologicznym Uniwersytetu Łódzkiego. Od 1947 r. zamieszkał w Gdańsku, kierował tam Katedrą Technologii Środków Leczniczych na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej. Tam uzyskał tytuł profesora zwyczajnego (1963 r.) i do śmierci był dziekanem Wydziału Chemii. Współpracował z Komitetem Nauk Chemicznych PAN, Polskim Towarzystwem Chemicznym, Instytutem Onkologii. W czasie swojej pracy naukowej prowadził badania nad środkami leczniczymi (ponad 100 prac) m.in. środkami przeciwnowotworowymi, antybiotykami, lekami nasercowymi, psychotropowymi, przeciwdepresyjnymi. Profesor Z. Ledóchowski był autorem i współautorem wielu skryptów i podręczników studenckich. Jego dorobek i osiągnięcia zostały docenione przez przyznanie mu Państwowej Nagrody Ministra Szkolnictwa Wyższego, Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski, Dyplomu Światowej Rady Pokoju. Zmarł w Gdańsku w 1965 r., został pochowany w rodzinnym grobowcu na cmentarzu parafialnym w Warce.