Sprowadzenie do Warki o.o. dominikanów – XIII w.

Należy przypuszczać, że zakonnicy w biało-czarnych habitach zostali sprowadzeni do Warki w XIII w. przez Siemowita I ok. roku 1255.  Kilkadziesiąt lat później, w 1321 r. książę Trojden I kościół przeniósł – jak twierdzi warecki duchowny – na inne miejsce. Murowany przybytek pański wybudowano na wzgórzu, w miejscu gdzie – jak głosi podanie – miał znajdować się zamek. Kolejne dziesięciolecia pokazały, że potrzeby ojców dominikanów mieli na względzie książęta mazowieccy. Do naszych czasów zachował się dokument z 1321 r. w którym jeden z najwybitniejszych władców księstwa mazowieckiego – Trojden I – potwierdza wcześniejsze nadanie dokonane przez jego poprzedników na rzecz klasztoru dominikańskiego młyna znajdującego się na rzece Pilicy w Warce. Wareccy Dominikanie darzeni byli zatem przychylnością dawnych Panów Mazowsza. Nic zatem dziwnego, że Piastowie mazowieccy – na czele z samym Trojdenem I – znaleźli miejsce wiecznego spoczynku w podziemiach klasztoru dominikańskiego w wareckim grodzie. Dominikanie uczestniczyli w życiu mieszkańców Warki przez kilka kolejnych stuleci, aż po przełom XVIII i XIX w. Po opuszczeniu miasta przez zakonników ich klasztor popadł w ruinę, a następnie został rozebrany.

Szczątki książąt mazowieckich zostały przeniesione w 1859 r. do krypt kościoła franciszkańskiego. W miejscu, gdzie kiedyś stał klasztor dominikański dziś ma swoją siedzibę Straż Pożarna.