Władysław Kononowicz

podpułkownik, uczestnik powstania styczniowego

Oficer w armii rosyjskiej. Urodził się w 1820 r. Walczył na Kaukazie, gdzie zdobył gruntowną wiedzę i doświadczenie w działaniach o charakterze partyzanckim. Zdymisjonowany, przystąpił do powstania i zorganizował swój oddział na ziemi czerskiej. Stanął na jego czele jako podpułkownik. Terenem działania oddziału były trudno dostępne obszary lasów w widłach Wisły i Pilicy. W kwietniu 1863 r. liczebność oddziału wynosiła prawie 550 ludzi. Współpracując z oddziałami innych dowódców powstańczych stoczył kilka zwycięskich potyczek i bitew – pod Chynowem, Grzybowa Górą, Stefanowem, Magnuszewem. Pod Rozniszewem 14 maja rozbił oddział płk. Ernrotha,  co zmusiło Rosjan do wysłania ponad 2000 żołnierzy w celu zniszczenia powstańczego oddziału. Do walki doszło 1 czerwca na południowy – wschód od Warki w lasach przy Grabowej Woli. Kononowicz wobec przeważającej siły przeciwnika musiał ulec. Nakazał rozwiązanie oddziału i ukrycie broni w lesie. Niestety, następnego dnia został schwytany wraz ze swoimi adiutantami i postawiony przed sądem, który wydał na wszystkich wyrok śmierci. 4 czerwca, w dzień Bożego Ciała mieszkańcy Warki spędzeni, zamiast uczestniczyć w procesji Bożego Ciała, na miejskie pastwisko byli świadkami rozstrzelania ppłk Władysława Kononowicza, kpt. Edwarda Sadowskiego, pdof. Feliksa Łabędzkiego. Rozstrzelanych powstańców pochowano w miejscu egzekucji. Pamięć o nich przetrwała dziesięciolecia. W 1926 r. na nadpilickich błoniach wareccy strażacy usypali kopiec upamiętniający rozstrzelanych bohaterów, a w 1960 r. z inicjatywy społeczności Warki ufundowano pamiątkową tablicę.