Siłacz Stanisław Ciołek

W XIV w. nadludzką siłą wyróżniał się rycerz Stanisław Ciołek z Ostrołęki pod Warką. Wprawdzie był niewysokiego wzrostu, lecz budził powszechne uznanie i respekt.

Przykłady ogromnej siły jego muskułów dostarczają dawne przekazy. „Dzwon spuszczony z wieży kościoła krakowskiego wziął za ucha i do drzwi kościoła po schodach zaniósł.(…) Miecz lub szablę skręcał w ręku jak postronek.(…) We wsi swojej Ostrołęce, przy stawianiu młyna, zobaczywszy kilkunastu ludzi, dźwigających potężną belkę, kazał wszystkim wziąć za jeden koniec, a sam pochwyciwszy za drugi, przeniósł z nimi i zadał ją na ścianę. Kiedy ścisnął w dłoni świeże drzewo, to ciekł z niego sok, jak z gąbki. Tak zwane leziwa czyli grube sznury, z konopi lub łyka plecione, po których wchodzą na drzewa bartnicy przy podbieraniu miodu, rwał jak nici. Kuszę najtęższą samemi tylko rękoma i nogami bez lewara naciągał. Dwie podkowy rozciągał lub kruszył.” Zygmunt Gloger, Encyklopedia Staropolska.

Stanisław Ciołek został dworzaninem i rycerzem przybocznym króla Kazimierza Wielkiego, uczestniczył w wielu turniejach przynosząc chwałę polskiemu rycerstwu i sławiąc potęgę monarchy. W 1356 roku wziął udział w wyprawie przeciw Tatarom, zginął w niewyjaśnionych okolicznościach w czasie obrony Włodzimierza Wołyńskiego. Według tradycji pochowany został w kościele św. Mikołaja w Warce.