Kościół pofranciszkański p.w. Matki Bożej Szkaplerznej w Warce

Kościół Matki Bożej Szkaplerznej (pofranciszkański) — tzw. mały kościół. W latach 20. XVII w. wdowa Katarzyna z Boglewic, sprowadziła do Warki franciszkanów. Dostali plac, dom, zapis w kwocie 8 000 zł, a także kościółek św. Leonarda. W latach 1632-34 wznieśli własną – drewnianą – świątynię wraz z zabudowaniami klasztornymi. Murowany kościół zaczęli budować w 1652 r. W realizacji przedsięwzięcia przeszkodził „potop” szwedzki. Konwent uniknął pożaru, ale w 1656 r. Szwedzi, rabując miasto, zamordowali kilku zakonników. W 1692 r. – staraniem gwardiana Franciszka Słomki — postawiono część murowanego klasztoru. Budowę zespołu klasztornego ukończono w połowie XVIII stulecia. Staraniem ks. Paulina Sękowskiego, z fundacji kasztelana ciechanowskiego Władysława Grzegorzewskiego, wystawiono barokową fasadę z dwoma wieżami. Do ołtarza głównego sprowadzono obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem, najprawdopodobniej pochodzący z przełomu XVI/XVII w., malowany na desce.

W roku 1859 z ruin kościoła podominikańskiego przeniesiono do podziemi kościoła franciszkańskiego szczątki książąt mazowieckich.

Dzisiejszy kościół zachował się w stylu barokowym, jednonawowy z nieco węższym prezbiterium oraz z dwiema wieżami od wejścia głównego.

Od zachodu przylegają do niego zabudowania dawnego klasztoru franciszkanów. W latach dwudziestych XVIII stulecia w konwencie pracował o. Rafał Chyliński – ceniony spowiednik, kaznodzieja, opiekun cierpiących, ubogich i opuszczonych. Franciszkanie przebywali w Warce do lat 60. XIX w., ostateczna kasata klasztoru nastąpiła po powstaniu styczniowym. Kościół ucierpiał podczas obydwu wojen światowych, szczególnie w 1944 r. Odrestaurowano go w 1950 r. Parafia p.w. Matki Bożej Szkaplerznej erygowana została 24 maja 1993 r. dekretem Prymasa Polski kardynała Józefa Glempa.