Israel Icchak Kalisz

Żyd chasydzki, założyciel wareckiej dynastii cadyków

Urodził się w Żelechowie w 1779 r. Był uczniem Dawida z Lelowa, Jakuba Izaaka z Lublina i Symchy Bunema z Przysuchy. W Warce zamieszkał ok. 1830 r.  Uzyskał tu status cadyka, czyli człowieka będącego wzorem pobożności, pokory i sprawiedliwości. Wierzono, że poprzez swoje modlitwy może on dokonywać cudów. I. I. Kalisz zgromadził wokół siebie stałą grupę uczniów. Przyjeżdżali do niego chasydzi z całego Królestwa Polskiego.

Angażował się społecznie. Był Sztadlanem, czyli przedstawicielem społeczności żydowskiej, który broni jej interesów. Interweniował u senatora Nowosilcowa m.in. w sprawie wysiedlania Żydów z określonych typów miast i wsi, zakazu noszenia tradycyjnego stroju, powoływania małoletnich poborowych do wojska, zniesienia sądów rabinicznych itd. Dzięki swej społecznej działalności I. I. Kalisz otrzymał przydomek „Miłujący Izrael”. Zmarł w Warce w 1848 r. Dał początek wareckiej dynastii cadyków.

W 1990 r. na miejscu pochówku I.I. Kalisza wzniesiono ohel (namiot) czyli rodzaj grobowca jakie buduje się dla osób szczególnie ważnych dla danej społeczności np. cadyków lub rabinów. Żydzi mają zwyczaj odwiedzania takich grobowców i pozostawiania w nich karteczek z modlitwami.